Συσκεψη ΠΑΜΕ

Αμεσο καθήκον η παρέμβαση στους χώρους δουλειάς

Στιγμιότυπο από την προχτεσινή σύσκεψη
Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ να παρέμβουν σε κάθε κατάστημα, κάθε διεύθυνση, σε κάθε χώρο δουλειάς στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Στόχος οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες οργάνωσης του αγώνα τους. Παραμερίζοντας τις συμβιβασμένες ηγεσίες του κλάδου, να οργανώσουν ουσιαστικές συζητήσεις και να προκληθούν γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς. Να συγκροτηθούν Επιτροπές Αγώνα και να ληφθούν αποφάσεις για γενική απεργία. Αυτό είναι το άμεσο και βασικό καθήκον που αναδείχθηκε στη σύσκεψη που οργάνωσε η Γραμματεία Χρηματοπιστωτικού του ΠΑΜΕ προχτές το απόγευμα στο ξενοδοχείο «Τιτάνια».
Την εισήγηση έκανε Θ. Λάππας, μέλος της Γραμματείας και μέλος της διοίκησης της ΟΤΟΕ και του Σωματείου της Αλφα Μπανκ. Μεταξύ άλλων επισήμανε ότι το τραπεζικό σύστημα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση των αντιδραστικών σχεδιασμών. Αναφερόμενος στις εξελίξεις (κλείσιμο συνεταιριστικών τραπεζών, ξεπούλημα ΑΤΕ και άλλα), σημείωσε ότι στόχος είναι η περαιτέρω συγκέντρωση του κλάδου, η δημιουργία ισχυρών ομίλων με ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια. Τα κεφάλαια αυτά θα διοχετευθούν σε τομείς που θα εξασφαλίσουν εύκολο και γρήγορο κέρδος για τα μονοπώλια. Από την άλλη, για να ξεπληρώσουν τα δάνεια που θα πάρουν οι τραπεζίτες από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Στήριξης θα μειώσουν το λειτουργικό κόστος (κλείσιμο καταστημάτων) και του λεγόμενου «μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους» (μείωση μισθών, μείωση εργοδοτικών εισφορών για Ασφάλιση και Υγεία). Ηδη τα καταστήματα έχουν μειωθεί κατά 10% μεταξύ των ετών 2009-2011. Αντίστοιχη σχεδόν είναι και η μείωση του προσωπικού, κατά 9%, κατά την ίδια περίοδο.
Για το ρόλο της πλειοψηφίας στην ΟΤΟΕ και τα επιχειρησιακά σωματεία - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, εργοδοτικές παρατάξεις, «Αυτόνομο Δίκτυο» (ΣΥΡΙΖΑ) - επισήμανε ότι υπηρετούν την πολιτική της ανταγωνιστικότητας, παίζουν το ρόλο του κυματοθραύστη της ριζοσπαστικοποίησης των εργαζομένων. Εμποδίζουν τους εργαζόμενους να μιλήσουν, υπονομεύουν τις αγωνιστικές διαθέσεις, υπογράφουν επιχειρησιακές συμβάσεις μείωσης των μισθών.
Κατέληξε αναδεικνύοντας την ανάγκη οργάνωσης και συντονισμού του αγώνα, ανάπτυξης της ταξικής αλληλεγγύης και της κοινής δράσης. Τόνισε ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση αυτή, να συσπειρωθούν στη γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων.
Στις τοποθετήσεις που ακολούθησαν έγιναν αναφορές στην υπονομευτική δράση των άλλων δυνάμεων. Για παράδειγμα, η πλειοψηφία στην Εθνική Τράπεζα αρνήθηκε το αίτημα των εργαζομένων να γίνει γενική συνέλευση για το ζήτημα της επιχειρησιακής, στην ΑΤΕ ακολούθησε διαλυτική στάση υπονομεύοντας τη διάθεση των εργαζομένων να αντισταθούν στους αντεργατικούς σχεδιασμούς. Από την άλλη αναφέρθηκαν και περιπτώσεις όπου οι εργαζόμενοι ανέλαβαν πρωτοβουλία ξεπερνώντας στην πράξη τις πλειοψηφίες, όπως στην ΑΤΕ που τις ανάγκασαν να πάνε σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Η πείρα αυτή απέδειξε την αξία της οργάνωσης. Στις τοποθετήσεις δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στη μάχη για το σπάσιμο της μοιρολατρίας και απογοήτευσης και υπογραμμίστηκε το καθήκον των ταξικών δυνάμεων όχι να περιμένουν την ευκαιρία για να παρέμβουν στο χώρο δουλειάς αλλά να προκαλέσουν οι ίδιες την ευκαιρία για να συμβεί αυτό.