13.7.20
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Στη DoValue σήμερα (όπως και στη Eurobank, αλλά και προηγουμένως στην FPS) εργαζόμαστε συνάδελφοι «πολλών ταχυτήτων», εργαζόμενοι δανεικοί, συμβασιούχοι, μόνιμοι κλπ. Αυτή η κατάσταση ανέκαθεν βόλευε τους εργοδότες, αφού με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να μας έχουν διαιρεμένους, με άμεσο αποτέλεσμα να μην συνειδητοποιείται ότι η δύναμή μας βρίσκεται ακριβώς στην εξάλειψη αυτών των ¨διαφορών¨. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα οι εργαζόμενοι μεταξύ μας, αντίθετα η ενότητά μας και η κοινή δράση ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές της Διοίκησης μπορεί να αποτελέσει δύναμη στα χέρια μας για να ικανοποιήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Η «εξίσωση» για την οποία πολλά ακούσαμε τελευταία, κυρίως από τα 3 επιχειρησιακά σωματεία που φτιάχτηκαν στην επιχείρηση αλλά και από τους ίδιους τους εργοδότες, σίγουρα δεν επιτυγχάνεται με το να πληρώνονται όλοι την ίδια ημερομηνία! Είναι προκλητικό να παρουσιάζεται κάτι τέτοιο ως βήμα για εξίσωση των συναδέλφων, την ίδια ώρα που για παράδειγμα το bonus δεν δίνεται σε όλους (σε κάποιους δόθηκαν μόνο κούπες και άλλα μπιχλιμπίδια), ενώ δεν υπάρχει επιχειρησιακή σύμβαση που να καλύπτει όλους τους συναδέλφους. Κάποιοι εργαζόμενοι (π.χ. μέσω Adecco) δουλεύουν με δίμηνες και τετράμηνες ανανεώσεις συμβάσεων, ενώ αναφέρθηκε και σε σχετική συνάντηση εργαζόμενου – προϊσταμένου: «...και χάρη σας κάνουμε που σας ανανεώνουμε για δύο ολοκλήρους μήνες». Το πρόβλημα των ολιγόμηνων συμβάσεων υπήρχε πριν και παραμένει!
Ταυτόχρονα, η εντατικοποίηση στη δουλειά υπήρχε πριν και συνεχίζει να υπάρχει ακόμη περισσότερο σήμερα μιας και ο φόβος της απόλυσης ενισχύθηκε την περίοδο της καραντίνας που τα αντεργατικά μέτρα από Κυβέρνηση και εργοδότες ντύθηκαν τον μανδύα της «υπεράσπισης της δημόσιας υγείας». Η τηλεργασία εκ των αποτελεσμάτων αποδείχτηκε ότι εξυπηρετεί τη μεγαλύτερη πίεση για παραβίαση του ωραρίου και στοχεύει στο να απομονωθεί ο εργαζόμενος από τους συναδέλφους του, να μην μπορεί να οργανώσει την πάλη του ενάντια στην επίθεση που δέχεται.
Η πίεση για στοχευμένες «εθελούσιες αποχωρήσεις» ποτέ δεν σταμάτησε, ενώ εξακολουθεί και επεκτείνεται το αίσχος της εξαντλητικής χρονομέτρησης των πάντων, ακόμη και της φυσικής ανάγκης των συναδέλφων!
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Ενώ η FPS υφίσταται από το 2006, ποτέ δεν έγινε καμία κίνηση να ιδρυθεί επιχειρησιακό σωματείο. Αντίθετα, 14 χρόνια μετά (!) φτιάχτηκαν όχι ένα, όχι δύο, αλλά 3 επιχειρησιακά σωματεία, τα οποία κατά τη γνώμη μας ξεκινούν τη δράση τους με γκολ από τα αποδυτήρια.... Πρώτα απ’ όλα και τα τρία σωματεία (από τις ανακοινώσεις που διακινούν, γιατί Γενικές συνελεύσεις δεν είδαμε κανένα να πραγματοποιεί....) ομονοούν με τη Διοίκηση στον στόχο για ενίσχυση της «εργασιακής ειρήνης», δηλαδή της προσπάθεια να βελτιωθεί υποτίθεται η θέση των εργαζομένων μέσα από διαπραγματεύσεις των «εκπροσώπων» τους, χωρίς έστω μία Γενική Συνέλευση στην οποία οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα καθορίσουν το πλαίσιο των διεκδικήσεων. Αλήθεια, τι έχουν να πουν τα 3 επιχειρησιακά σωματεία για την ύπαρξη ελαστικών εργασιακών σχέσεων; Μήπως συζήτησαν με τη Διοίκηση να εξαλειφθούν; Μήπως αιτήθηκαν μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με δικαιώματα; Επιχειρησιακή σύμβαση για όλους με αυξήσεις;
Η ύπαρξη περισσοτέρων του ενός επιχειρησιακών σωματείων εξυπηρετεί αποκλειστικά την εργοδοσία, καθώς οδηγεί στη διάσπαση των εργαζομένων. Η τακτική αυτή άλλωστε αποτελεί αντιγραφή αυτής που ακολουθείται εδώ και δεκαετίες στις τράπεζες.
Άχνα δεν έβγαλαν μέσα στην περίοδο της καραντίνας για το παζάρι με τις άδεις ειδικού σκοπού, όπως και για το παζάρι με τις κανονικές και άνευ αποδοχών άδειες που εξαναγκάστηκαν να ορίσουν δεκάδες εργαζόμενοι την ίδια περίοδο. Ξέχασαν να αναφέρουν πως τα bonus έχουν κοπεί ή μειωθεί, την ώρα που η δουλειά έχει αυξηθεί σημαντικά και την ώρα που σε e-mail της Διοίκησης αναφέρθηκαν αστρονομικά ποσά κρατικής –ευρωπαϊκής χρηματοδότησης σε Εurobank και funds.
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι σε μία από τις ανακοινώσεις ενός από τα σωματεία, ευχαριστούν τη Διοίκηση που τους δέχτηκε παρά το «φορτωμένο της πρόγραμμα». Από αυτό και μόνο αντιλαμβανόμαστε το πλαίσιο των διεκδικήσεων.
Το κλαδικό σωματείο Χρηματοπιστωτικού είναι το σωματείο που ήρθε ακριβώς για να ενώσει όλους τους εργαζόμενους στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ανεξάρτητα από εργοδότη, ανεξάρτητα από την σχέση εργασίας. Τόσα χρόνια γνωρίζεις ποιοι ήταν δίπλα σου. Μας βλέπεις στην πόρτα με την ανακοίνωση στο χέρι, στην περιφρούρηση της απεργίας για να μπορέσεις να νικήσεις το φόβο και την τρομοκρατία, την ίδια ώρα που όλοι αυτοί που σήμερα σου το παίζουν ανιδιοτελείς σωτήρες σου γύριζαν την πλάτη. Είναι δικαίωμα (και υποχρέωση θα λέγαμε) των εργαζομένων να ανήκουν στο κλαδικό τους σωματείο, ανεξάρτητα από το επιχειρησιακό σωματείο που έχουν επιλέξει να είναι μέλη. Κι αυτό γιατί, μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούμε οργανωμένα, συλλογικά, ενωμένα να δίνουμε τους αγώνες που χρειάζονται.
ΕΛΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ!
ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΟΥ!